Yaşı əsrlərlə ölçülən belə sənət növlərindən biri də qalayçılıqdır. Vaxtilə Ölkəmizin bir çox şəhər və rayonlarında geniş yayılan bu qədim sənət, indi də bölgələrdə barmaqla sayılan nadir sənətkarlar tərəfindən qorunub saxlanılır. 3 il öncə 93 yaşında dünyasını dəyişən Biləsuvar rayon sakini Özbək Sərxan oğlu Quliyev də çətinliklərə rəğmən qalayçılığı şəhər mərkəzindəki kiçik, şəraitsiz emalatxanasında bu günümüzə qədər ötürə bilib. İndi övladları rayonda bu sənətin əsl himayəçiləridir.
Atası mərhum Özbək kişinin təxminən yarım əsrdən çox rayonda yaşatdığı bu qalayçılıq sənətini hazırda övladı Zahid Quliyev davam etdirir.
Zahid ixtisasca mühəndis olmasına baxmayaraq, deyir ki, bu sənətin qazancı, bərəkəti ilə böyüyüb, iş-güc sahibi olduğumuza görə biz də çalışacağıq ki, tariximizi yaşadan qalayçılıq sənətini gələcək nəsillərə ötürmək üçün əlimizdən gələni edək. Qalayçı Zahid Quliyev deyir ki, ” mən bu sənəti atamdan öyrənmişəm. Atam hardasa 60 il bu sənətlə məşqul olub. Bu günkü gündə də bu sənəti övladları olaraq biz yaşadırıq. Mən də atamın yanında 10 il qabaq işləmişəm, ondan öyrənmişəm bu sənəti yaşatmaq üçün. Bu günkü gündə bizim bu sənətə ehtiyacımız çoxdur. Gördüyüz kimi misgərlik deyilən başqa sənətdi, qalayçılıq başqa sənətdi. Yəni biz də bu gün qalayçılıq sənətini yaşadırıq”. Qalayçı əlavə olaraq onu da söylədi ki, , qaynaq zamanı orqanizm üçün zərərli tüstülər udsaq da, nadir sənət incilərimizdən olan bu işdən heç vaxt usanmamışam. Çünki bu darısqal emalatxanada çalışmaqla, atamız 6 oğul, bir qız böyüdüb. Hər birimizin təhsilə və müxtəlif peşəyə yiyələnməsinə nail olub. Əslində bu işi mənə sevdirən həm də insanlardır. Ağzının tamını bilən hər kəs məişətdə təmirə ehtiyacı olan mis materialdan nə varsa bu gün də bərpa üçün gətirir deyir.. Ustanın sözlərinə görə, təmir üçün gətirilən mis əşyalar içərisində yaşı 1 hətta 2 əsrə yaxın olan nənə-babalarından yadigar samovarlar da olur. Bərpası inanılmaz olan bu qədim sınıq, yamaq əşyaları düzəldib ilk gündəki kimi gözəl, parlaq şəkildə təhvil verəndə bəzən müştərinin sevincdən sanki uçmağa qanadları olmur. İnsanlara bəxş etdiyimiz bu sevinc isə bizə qədim sənətimizə olan məhəbbəti gündən-günə artırır.
