Bir ay əvvəl 24 yaşım tamam oldu.
1986-cı il 17 yanvarda ilk dəfə olaraq Bakıda onunla sevgim barədə danışdım. Dedim, istəyirəm səninlə acıq danışım.
Dedi, “yox, danışma.”
Dedim, ümidlərlə yaşamışam, mənim düşündüyüm ideal qız sənsən, səninlə ailə qurmaq istəyirəm.
Dedi, “nə üçün boş ümidlər verim sənə, baş tutmaz bu iş.”
Beləcə söhbətimiz xeyli çəkdi. Nəhayət, ona dedim ki, cavab verməyə tələsmə, bir az fikirləş, qoy ümidlərlə səndən ayrılım gedim.
Söhbətimiz «mən yenə də gələcəyəm», onunsa, «gəlmə» deməsi ilə başa çatdı.
Həmin gün çox böyük sevinc və ümid içində evimizə döndüm. Daxilimdə həmişə etibar etdiyim, inandığım bir səs mənə “hər şey yaxşı olacaq” -deyirdi.
18.01.1986.
Qeyd:
Haradan idi bu inam? İşin əslinə baxılsa, o, mənə ciddi şəkildə, qəti etiraz etdi. Bəs içimdə o sevinci doğuran səbəb nə idi?
Məsələ bu idi; – ona bu dəfə çox yaxından baxa bilmişdim, o mənim tam axtardığım qız idi.
O, söhbətimiz əsnasında heç bir açıq qapı qoymadı. Nə qədər dil tökdümsə də “yox” deyib durdu, “sənə ümidlər vermək istəmirəm” dedi; -Deyəsən içimdə sevinc doğuran da məhz onun bu etirazı oldu.
Asanlıqla deyil, mübarizə apararaq, onun qəlbini qazanacaqdım.
Mədən qorxurdum?
Ondan qorxurdum ki, içimdəki o sevgi atəşi tamamən sönüb gedə bilərdi. Əsgərlikdə dəftərimə bir not düşmüşəm: “Əgər bu xəyal da çəkilib getsə, mən bir heçə dönəcəyəm.” “Bir daha sevə biləcəyəmmi?” Görən o işıq, o atəş bir daha alovlanacaqmı?
“Sevən sevə bilməz bir də yenidən.” Mən bu tezi qəbul etmək istəmir, içimdə o sevgi atəşini yenidən, necə olur olsun, alışdırmağı düşünürdüm.
Məhz buradan aydın olur ki, Ağdamda evlənmək təklifimi dərhal qəbul edən qıza nə üçün bir daha dönmədim, ancaq mənə qəti şəkildə “yox” deyən qızın bu “yox”-unda çox böyük sevinc tapıram? Çünki o atəşi yenidən alışdıra biləcək biri, mənə boyun əyən deyil, etiraz edən biri ola bilərdi.
Yəni nə? Yəni mübarizə aparacaqdım, çalışb-vurüşacaqdım, yeni yol başlıyacaqdım, içimdə fırtınalar qoparacadım ta ki, o atəş içimdə yenidən alovlanacaqdı. O atəşin gücünə uşaqlıqdan bələd idim, odur ki, əsas məsələ onu necə əldə edəcəyim deyil, əsas məsələ onun mənim axtardığım olması idi.
***
Gündəlikdən davam edək.
Ağdam şəhərinə bacım oğlunun ad gününə getmişdim. Məclis çox xoş keçirdi (çünki ustamın qızı da orada idi). Səhəri gün Şuşa şəhərinə, “Cıdır düzü”nə getdik.
26.01.1986
Qeyd Həmin gün (26 yanvar 1986) fotoda gördüyünüz daşın üzərində süfrə açmışdıq, qarlı bir gün idi. Fotonu 2024. 03. 09 tarixində çəkdim.
MUASİRMEDİA.AZ
